Axess Wings - Hayat Şimdi Benzersiz

3 yıl önce, Brooklyn’e taşınma fikri kesinlikle korkutucu gelmişti. Manhattan’da yıllarca yaşadıktan sonra Brooklyn ister istemez hayatın merkezinden uzak ve yabancı geliyordu. Biraz araştırma soruşturma ve üç beş hayalkırıklığından sonra kendi küçük vahamızı bulduk: Park Slope. Burası Prospect Park’ın solunda kalıyor ve metro ile Manhattan’a tamı tamına 15 dakikalık mesafede.

Genellikle genç aileler ve çiftlerden oluşan bir mahalle burası. Hemen hemen her köşede köpeğini ya da bebeğini gezdiren birilerini görürsünüz; kimilerine göre New York’un en güvenli mahallesi burası. Sokaklarında tipik “brownstone” tarzı binalar ve bol bol ağaçlar vardır. Park Slope’a ilk gelişimi çok iyi hatırlıyorum; soğuk bir akşamdı ve en çok hoşuma giden şey, her brownstone tarzı binanın önünde eski bir gaz lambası olmasıydı.

Park Slope’ta yaşamanın en güzel yanlarından biri Prospect Park’a çok yakın oluşudur. Central Park’tan biraz daha küçük, Central Park’ın tüm güzelliklerine sahip ama kalabalığın hiç olmadığı halini hayal edin. (Her iki parkın da yaratıcısı Frederick Law Olmsted). Ben bu parka her gün, köpeğim Truffle ile giderim ve her seferinde ruhumun gülümsediğini hissederim. Hava buz gibi mi, yağmur mu yağıyor veya güneş mi açmış, hiç fark etmez. Ve bu parkı Truffle da en az benim kadar seviyor!!! Yazları da bol bol konserler, şovlar ve etkinlikler düzenleniyor. Bazen Manhattan’dan sırf bunları görmek için gelenler bile oluyor!

Park Slope’da yaşayanlar genellikle sabah 9 akşam 5 çalışan gruptan değil; daha çok sanatçı, yazar, tiyatrocu ve küçük iş sahipleri. Bu yönünü seviyorum çünkü sonuçta ben de evden çalışan biriyim ve bir şeylerin olup bittiğini hissedebiliyorum. Örneğin bir kahve almak veya spor salonuna gitmek için evden çıktığımda etrafımda telaşlı telaşlı koşuşturan bir sürü başka insan görüyorum. Ve bu, örneğin Tribeca’da asla yakalayamayacağınız bir enerji ve motivasyon veriyor.

Olumsuz yön derseniz, o zaman Park Slope’un içinden geçen her iki metro hattının da - F & G - pek güvenilir olmadığını söylemeliyim; özellikle da haftasonları durum iyice kötüleşiyor. Ama onun dışında Manhattan’da bir toplantıdan diğerine koştuğum bir günün ardından eve gelince, derin bir nefes alırım ve aklımdan hep aynı şey geçer:

“Home Sweet Home”!